یادمه....

به قول بابا

روحم از قالبم زیاد بود.

شب تا نیمه های شب درس میخوندم

صبح ساعت 5 از خواب بیدار میشدم

سر حال شاداب....

کرم افتابم رو میزدم

و نهایت ارایشم یه رز لب کرم رنگ بود!

از عروس فرنگی شدن تو محیطهای دانشگاهی متنفر بودم

راه میفتادم طرف شهرستان محل دانشگاه

ساعت 8 میرسیدم دانشگاه سر حال شاداب ...اول صبح از تریا یه نسکافه میگرفتم

و با دوستم بعد از صبحونه ی داخل سرویس میخوردیم ...و اون هر صبح مهمون من بود.

سر کلاس حاظر میشدم سرحال شاداب درسها آماده و مطالعه شده و تکالیف انجام شده

داخل کلاس از ترم اول هر وقت داوطلب کنفرانس میخواستن من اولین نفر بودم

و با اعتماد به نفس کامل کنفرانسها بی توجه به تعداد نفرات کلاس

و جنسیت اونها انجام میشد....

و شب قبل حتما از بابا راهنمایی و کمک و قوت قلب میخواستم...

و اون همیشه میگفت 

بابا پشت تریبون که رفتی فکر کن همه اون پایین مجسمه هستن

گچ و سنگ

کار خودت رو روی روال انجام بده.....

کلاسها که تموم میشد برمیگشتم شیراز

هر روز 2 ساعت تمرین شمشیر بازی بود

علاوه بر اون دو روز در هفته کلاس زبان بود

حتما یک روز در هفته با دوستم سونا و جکوزی 

هتل هما میرفتم  

که گاهی که حوصلشو داشت 

خواهرم هم ما رو همراهی میکرد.....

هر روز پر انرژی تر و سرزتده تر از دیروز.....

یادش به خیر

امروز از اون همه انرژی  خبری نیست.

یارب مددی.