گربه همسایه...

«دلم گرفته است 

دلم گرفته است 

به ایوان می روم 

 و انگشتانم را بر  

پوست کشیده  

شب میکشم» 

 اخ که یه روزی چقدر این شعر فروغ رو زمزمه میکردم و سعید هم همش میگفت مریم نگو این ناامیدی فروغ ما رو هم میگیره و به هم نمی رسیما!!! 

امروز میخوام در مورد یه مطلبی براتون بگم که شاید خیلی از کسانی با موقعیت من (با این همه گرفتاری زندگی ) بهش توجه نکنن 

می خوام در مورد یه گربه کوچولو بگم که  هر روز توجه من رو جلب میکنه..( آخه پنجره آشپزخانه ما  به پشت بام و ایوان  خانه روبرو مشرف است ) و من طی این تقریبا چهار سالی که ازدواج کردیم به این گربه کوچولویی که همیشه روی ایوان خانه روبرو پشت پنجره همسایه می نشست  توجه میکردم و بهم نخندیدا هر روز بهش سلام میکردم و صبح به خیر می گفتم... 

برام یه عادت شده بود دیدنش و همش پیش خودم میگفتم چرا این گربه همیشه اینجا میشینه و گوشه گیری میکنه ؟؟؟ 

واای امروز فهمیدم که پاش لنگ میزنه و این همه مدت این بیچاره مشکل داشته و هیچ کس نمی دونسته !!!!!!!!! 

اشک توی چشمام حلقه زد و  چند تا قطره اشک ریخت روی گونم .......داشتم برا سروشم ماکارانی می پختم و با خودم گفتم ای کاش مادر تو هم اینجا بود و بهت می رسید کوچولوی بیگناه!!!! 

ای خدا چند تا از ما آدما زیر سقفهای این شهر بی در و پیکر کمک می خواییم ؟؟؟ تازه اگر شانس بیاریم و سقفی بالا سرمون باشه! 

ای خدایا ما رو به حال خودمون وامگذار که بی تو هیچیم.... 

یا حق!!!