سعید...

من کلا خودم رو تو زندگی دستکم گرفتم و از این قضیه اصلا احساس بدی ندارم. هر چند این مسئله غالبا امکان عقده گشایی و تحقیر دیگران را محیا کرده است. روزی که شاخصترین چهره دانشگاه و مدرسه بودم و روزی که فرصت تدریس در دانشگاه و بهترین موسسات کنکور و بهترین مدارس شهرم را یافتم  در من  هیچ حس برتری نسبت به دیگران شکل نمی گرفت چون می دانستم که اینها پوچ است. همواره همنشینی با کودک درونم را به زندگی در آن روی سکه زندگی ترجیح داده ام . راستش بیزارم از جوهایی که هیولای زشت ثروت اندوزی فرصت خودشان بودن را از آنها گرفته است. لطف خدا با من تازه از فراغت تحصیل رها شده و پایان خدمت گرفته همراه بود که ظرف 2-3 سالی که از تشکیل زندگیم می گردد یک انبار تجاری با موقعیت بسیار مناسب و یک مغازه با وضعیت مناسب را هرچند به صورت مشارکت با دیگران خریداری کرده ام . اما.... حساب کتابهای زندگی به خصوص در کشورهای جهان سوم اصلا قابل پیش بینی نیست. یک روز صد میلیون وام میگیری به هوای اینکه رشد تورم به کمک تو می آید و روز دیگر همان تورم قاتل تو می شود. زیاده نگویم با این رکود مطلق بازار من هر ماه یک پراید ، هر دوماه یک پژو پارس ، هر 3 ماه یک زانتیا و هر 4 ماه یک ماکسیما را به عنوان قسط مغازه می پردازم !!! به نظر شما با این وضعیت بازار تا کی دوام می آورم ؟؟؟؟ آیا هنوز حق دارم خودم را دست کم بگیرم؟؟؟ نباید روحیه را از خود و خانواده ام بگیرم . اما آیا در شهر گودزیلاها اقتصادی که به قیمت بدبختی صدها نفر دیگر هر روز

بیش از پیش رشد می کنند ،  فرشته فریادرسی پیدا خواهد شد که مرا در رهایی از این وضعیت یاری کند؟؟ فکر می کنم فرشته در درون خودم است ،‌باید او را بیدار کنم!!! سعی دارم اراده ام را تقویت کنم . سعی دارم سعیدی بشوم که باید!! تصمیم دارم مثل روزهای راهنمایی و دبیرستان برای تقویت اراده ام از فردا روزه بگیرم . لطفا دعایم کنید....