نظر یک بازدید کننده ناشناس

سلام . نظر یک بازدید کننده ناشناسه : 

((یه نفر بهم میگفت"وقتی توی ٢۴ ساعت شبانه روز فقط چند ساعت همسرت رو میبینی، چه دلیلی داره که همیشه احساس همسر بودن رو نسبت به اون داشته باشی"این حرف به نظر من منطقیه.دلیلی نداره همه ی عمرم رو در جهت نیازهای مشترک یا  نیازهای مربوط به همسرم بذارم.اون همسر منه بعد از کارهای روزانه، بعد از فوتبال، بعد از کلاس و تمرین های همیشگیش.منم همسر اونم بعد از همه ی تنهایی هام.بعد از همه ی ساعتهایی که بدون اون میگذرونم....همه ی ساعتهایی که برای آینده ی خودم نقشه میکشم. و توی نقشه هام هم همیشه تنهام...اونوقتا که با هاش دوست بودم، با خودم فک میکردم اگه یه روزی بهش نرسم این همه خاطرات رو چطوری فراموش کنم؟ اما حالا می بینم بهش رسیدم و به راحتی اونهمه خاطرات رو فراموش کردم........کسی به گذشته برنمیگرده...ولی میشه به ایندت که پر از امید واری فکر کرد... )) 

خیلی قشنگ بود و یه کم تلخ نمی دونم چرا؟؟؟؟؟