مریم و سعید و سروش و سینا زیر یک سقف

وإن یکاد الذین کفروا لیزلقونک بأبصارهم لما سمعوا الذکر ویقولون إنه لمجنون وما هو إلا ذکر للعالمین

مریم و سعید و سروش و سینا زیر یک سقف

وإن یکاد الذین کفروا لیزلقونک بأبصارهم لما سمعوا الذکر ویقولون إنه لمجنون وما هو إلا ذکر للعالمین

یاد باد آن روزگاران یاد باد...... یاد بچگی بخیر...

 اولین روز دبستان بازگرد                 

                                                کودکی ها شاد و خندان بازگرد 

بازگرد ای خاطرات کودکی                

                                                خاطرات رنگ رنگ پولکی 

خاطرات کودکی زیباترند                   

                                                یادگاران کهن ماناترند 

درسهای سال اول ساده بود              

                                                آب را بابا به سارا داده بود 

درس پند آموز روباه و خروس              

                                                روبه مکار و دزد چاپلوس 

کاکلی در بچگی با هوش بود            

                                                فیل نادانی برایش موش بود 

با وجود سوز و سرمای شدید          

                                                ریز علی پیراهن از تن می درید 

روز مهمانی کوکب خانم است       

                                               سفره پر از نان جو و گندم است 

تا درون نیمکت جا می شدیم       

                                               ما پر از تصمیم کبری می شدیم 

پاک کنهایی ز پاکی داشتیم     

                                               یک تراش سرخ لاکی داشتیم  

گرمی دستانمان از آه بود      

                                               برگ دفترها به رنگ کاه بود 

مانده در گوشم صدایی چون تگرگ  

                                               خشخش جاروی بابا روی برگ 

هم کلاسی ها مرا یادم کنید         

                                              باز در این کوچه ها شادم کنید 

کاش می شد باز کوچک می شدیم  

                                              لااقل یک روز کودک میشدیم  

کاش هرگز زنگ تفریحی نبود    

                                             جمع بودن بود و تفریقی نبود 

 یاد آن آموزگار ساده پوش  

                                            یاد آن گچ های مانده روی دوش 

ای معلم نام و هم یادت به خیر 

                                             یاد درس آب بابایت به خیر 

ای دبستانی ترین احساس من  

                                           بازگرد این مشق ها را خط بزن

  

این شعر رو خیلی اتفاقی دیدم و با توجه به حال و هوای امشب من خیلی به دلم نشست پس تصمیم گرفتم با وجود همه خسته گیهام بذارم رو وبلاگ.... 

این شعر از خانوم الهه دیلمی است ... 

  اگر ویرایش این مطلب خوب نیست به خوبی خودتون و خستگی من ببخشید....  

خیلی حرف دارم فعلا تا بعد.. یا حق!!!!

نظرات 1 + ارسال نظر
سعید سه‌شنبه 10 دی‌ماه سال 1387 ساعت 01:47 http://saghf.blogsky.com

از معدود دفعاتیه که من تو وبلاگ نظر می دم اما من هم این شعر و خیلی دوست داشتم ...
کاش می شد باز کوچک می شدیم

لااقل یک روز کودک میشدیم

ممنونم عزیزم
ممنون از اینکه نظر دادی
از این که ایییییین همه باهام همفکری
ممنون از اینکه گاهی خوب تحملم میکنی
و
ممنون از اینکه این همه خوبی
عاشقانه ستایشت میکنم
مریم

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد